Een reis vol dromen

Tja, zit ik hier met mijn trui aan en een paar extra sokken. Klaar om weer een nieuwe weblog te gaan schrijven. Waarom ik het over een trui en sokken heb? Nou, omdat ik vorige week in een korte broek en
t-shirt rond liep. Heerlijk te genieten van de warme zon en een nieuwe stad. Maar Iquitos heeft veel meer te bieden dan zon....

Iquitos ligt afgelegen in het noordoosten van Peru. Het gebied rondom Iquitos bestaat uit dichte regenwouden met daardoor heen verschillende rivieren. De belangrijkste daarvan is de Amazone. Ook heeft de stad verschillende bezienswaardigheden, zoals Puerto de Belen. Dit is een wijk gebouwd op het water. Mensen leven hier in huizen gebouwd op palen of drijvende huizen. Het word ook wel eens het Venetie van Peru genoemd. En ja, daar lijkt het ook wel op. Het is alleen een stuk minder luxe. In de zomer kan je er gewoon rond lopen terwijl je in de winter toch echt een bootje nodig hebt. 3 meter is net wat te hoog om te lopen, dus wij nemen de boot. Om in de wijk rond te varen is erg indrukwekkend, je krijt een idee hoe mensen leven. Mensen wassen zich in de rivier de Amazone, zwemmen erin of doen de was. Kinderen worden met de boot naar 1 van de 10 scholen! gebracht, zondag gaat ze naar de kerk en oh ja, vergeet de discotheek niet. Hier sta je wel tot aan je knieen in het water te dansen omdat hij door alle mensen zinkt. Bijzondere ervaring lijkt me. Na een half uurtje stappen we van de boot af of weer terug te gaan naar de hoofdweg. Daarvoor moeten we wel over een geweldige markt. Ik hou van markten in het buitenland omdat ze je een idee geven over hoe het leven er aan toe gaat. En deze markt is niet anders. We zien de meest vreemde dingen voorbij komen, fruit die ik nog nooit gezien heb, kruiden zijn er in overvloed te koop en vergeet het vlees niet. Slang, krokodil, aap en schildpad zijn de normaalste dingen. Ik voelde me soms een beetje ongepast worden en heb dan ook vriendelijk bedankt. Dan maar niet het eten uit de omgeving eten.

Nu komt de uitdaging van mijn weblog want ik moet 3 dagen jungle gaan omschrijven in mijn weblog. Ja je leest het goed, 3 dagen jungle! Ik ben vermoedelijk 1 keer in mijn leven in Peru en dan wil ik er ook echt alles uithalen wat er in zit.
's Morgens werden we bij ons hotel opgehaald en vertrokken we met de boot over de Amazone naar ons lodge. Bij aankomst bleek die echt midden in de jungle te liggen en we waren er alleen. Nou ja, de kok, gids en schoonmaakster niet mee geteld. De kamer was open en de bedden hadden net zo goed geen matras kunnen hebben, zo dun waren ze. Over de douche en wc zullen we het maar niet te veel hebben. Welkom in de jungle!

Op onze regenlaarsen gingen we te voet de jungle in. Wat je tegen gaat komen weet je nooit, dus een beetje nerveus was ik wel (vooral voor mijn lievelingsdier, de slang). We aten fruit vanuit de jungle, kregen uitleg over de medische werking van bomen en planten, zagen bomen van zo'n 50 meter hoog, de apen vlogen door de bomen, vogels fluiten hun mooiste lied en het water stond soms bijna in onze laarsen. Ik vergeet 1 dier, hij is erg klein en vliegt rond. Heeft vooral intresse in bloed en ze zitten er in overvloed. Wat we toen niet konden vermoeden is hoe we er 's avonds uit zouden zien.
Terwijl we tijdens onze nachtelijke wandeling op zoek waren naar de spinnen bleven ze maar komen. Maar ja, je ziet ze niet en ik had mijn ogen wel ergens anders voor nodig. Want onze gids bleef maar roepen hoe klein de spinnen waren die we zagen. Sorrie, klein? Sommige waren bijna zo groot als mijn halve hand, hoe kom je erbij dat het klein is? Maar ze waren echt wel klein in vergelijking tot de vogelspin. Wat is dat ding lelijk zeg! En groot!
Die avond trok ik mijn broek uit om te gaan slapen en ik kreeg een halve hartverzakking. Ik vond op mijn benen alleen al zo'n beetje 200 muggenbulten. Hoe ging ik dit nog 2 dagen overleven? Mijn muggenspray deed zijn werk in ieder geval niet.

De volgende morgen gingen we piranjas vissen, of althans dat was de bedoeling. Ik blijk de slechste visser ooit te zijn want ik heb niet 1 domme vis gevangen. Nou kan ik natuurlijk de schuld geven aan de regen die naar beneden kwam zetten, mijn hengen werkte niet goed, de vissen die niet beten of omdat de rest voorin de boot zat en de vissen daar eerder langs kwamen. Ik vrees alleen dat jullie dat niet gaan geloven. Dus ben ik gewoon heel slecht in vissen. En weet je, zo erg vind ik dat nou ook weer niet. Ik heb nu een geweldig excuus voor de volgende keer.
Die middag hoopte ik meer geluk te hebben want we gaan apen zoeken. En die vinden we binnen 5 minuten. Ze rennen over de bomen alsof het niks in. Het zijn geweldige beesten om naar te kijken. Ze zijn alleen vreselijk om een foto van te maken. Bij de volgende aap heb ik meer geluk want dit worden de langzame apen genoemd. Ik snap hem helemaal, want bewegen doen ze amper. Ze houden nogal van slapen, zeker na een regenbui. En hoewel het ver weg is heb ik een paar prachtige foto's kunnen maken. Ook de salamander zat in de boom en blijkbaar kunnen ze zwemmen want hij dook het water in en weg was hij. Ik heb genoten van onze boodtocht maar voorbij was het nog niet.
Die avond gingen we kaaimannen zoeken. Ik heb onze gids vriendelijk verzocht bij het zien van een slang niks te zeggen. Ik weet echt niet wat ik doe als ik in zo'n boot zit. Hij vond het vooral hilarisch en serieus nam hij het totaal niet. Voor hem en voor mij een geluk dat we ze niet zagen. Evenmin als de kaaimannen, dat dan weer tot mijn spijt.
Wat we wel genoeg hebben gezien zijn muggen. We hebben ze vooral ook erg gevoeld en ik werd gek van ze. Geen moment stoppen ze en inmiddels is mijn kont gebombadeert. Bedankt muggen!

En dan breekt de laatste dag alweer aan. Ik heb er naar uitgekeken. Nee, denk nou niet gelijk dat ik graag weg wil. Deze dag heeft zoveel moois te bieden. Hoewel, het stukje van 5 uur opstaan even weggelaten. Maar daardoor konden we wel heel wat vogels spotten dus zo erg was het nou ook weer niet. Hele groepen papagaaien kwamen langs.

Zo en nu gaan we beginnen aan het meest geweldige stuk van mijn tour. Pak wat te drinken, misschien wat te eten en lezen maar. Want opnieuw stond de boot voor ons klaar. Dit keer gingen we naar de Amazone toe om dolfijnen te gaan spotten. Als dat zou lukken is het een droom die uitkomt. Maar ik besef me dat er een kans bestaat dat het niet lukt. En ik zie mijn kans steeds klein worden na een uur waarin het ook nog eens regent. Dolfijnen komen alleen boven springen als het droog is.
En toen, vanuit het niks klaarde het op net zoals er vanuit het niets een dolfijn om hoog kwam. In de Amazone zwemmen twee soorten dolfijnen, de tuimelaar en de roze dolfijn. De laatste leeft alleen maar in de Amazone. Vandaag ben ik de gelukkigste mens ter wereld want ik zie een tuimelaar in het wild. Als er geen vreemde bij waren had ik allang een dansje gedaan. Ik heb me ingehouden maar heb gezorgt voor een geweldige plek want je weet maar nooit. En wat ik hoopte gebeurde ook, er doken er nog meer boven. Tot mijn grote vreugde zagen we zelfs een roze dolfijn. En vermoedelijk een dolfijn met een kleintje.
Ik kan ik geen woorden omschrijven hoe ik me voel, want ja ik voel me nog steeds zo!

De reis zit er op en ik ben weer terug in Huancayo. Pas nu besef ik me waar ik geweest ben en wat ik gezien heb. Het was een reis die ik niet snel meer zal vergeten en waar ik nog vaak over zal dromen. Ik hoop dat jullie door mijn verhaal en foto's het gevoel hebben gehad er een beetje bij te zijn geweest. En zo niet? Dan raad ik je een bezoek aan Iquitos zeker aan.