Vakantie!

Na 36 uur in een bus gezeten te hebben ben ik ontzettend blij dat ik er nu uit ben. En ik ben nog dankbaarder voor een koude douche waar ik onder kan gaan staan in ons hotel. Wie had verwacht dat ik dat ooit nog eens zou gaan zeggen?
Maar ondanks dat alles zijn we inmiddels wel in Guayaquil (voor iedereen die niet weet waar dat ligt, Ecuador)! Ik zou zo zeggen, laat die vakantie maar beginnen…..

Onze eerste bestemming is Montañita, een klein plaatsje aan de kust. Bij aankomst vergeet ik compleet dat we in Ecuador zitten. Er lopen meer blanke rond dat ik in de afgelopen 4 maanden bij elkaar gezien heb. Het was dan ook heerlijk om daar rond te lopen en je heel normaal te voelen. En toch ben ik er naar de eerste nacht al achter dat dit niet helemaal mijn plek is. Hoe prachtig de natuur hier ook is, hoe heerlijk het is dat de hele dag de zon schijnt of om de oceaan te zien. Waarom zou je denken, het klinkt als de ideale plek om je vakantie door te brengen. En dat zou het ook zijn zonder al die feesten die dag en nacht door gaan (heel goed voor mijn nachtrust was dat niet).
Maar ik had het ook voor geen goud willen missen. Zeker het snorkelen bij Isla Salango zou ik zo weer overdoen. Het was zo gaaf om al die vissen onder je te zien zwemmen en het koraal te zien. Deze ervaring staat op mijn geheugen gegrift! (Helpen jullie me onthouden als ik terug ben in Nederland dat ik mijn duikbrevet toch echt wil gaan halen?)

Oud en nieuw hebben we hier ook door gebracht en het was werkelijk schitterend. Op het strand hebben we staan genieten van al het vuurwerk wat de lucht in ging en alle vuurden die gemaakt werden. Het bevalt me wel om oud en nieuw in een lekker warm land door te brengen. Misschien ga ik daar maar eens een gewoonte van maken. Ik verwacht dan natuurlijk wel dat mijn familie en vrieden mee reizen (dus begin maar alvast met sparen!)


En toen waren we opeens weer in Guayaquil (nou ja, opeens……). We hebben ons in het centrum geinstaleerd. Naast ons hotel stond een prachtige cathedraal met een park ervoor. Nou heb ik niet zo heel veel met cultuur snuiven maar deze cathedraal wilde ik graag bezoeken. En hoewel de buitenkant echt prachtig is, vond ik de binnenkant enorm tegen vallen. Maar het park wat voor de cathedraal ligt heeft daar in tegen wel iets heel bijzonders. We lopen het park in en ik zie daar opeens wel een heel bijzonder beest maar ik kan niet geloven dat het echt is. En toch ziet het er ontzettend echt uit, maar het kan niet zijn dat die midden in een stad in een park leven. Onmogelijk! Tot het moment dat ik er vanuit mijn ooghoek nog eentje zie die doodleuk begint te lopen. Opeens is dat wat onmogelijk leek, wel heel erg mogelijk. In dit park leven namelijk Leguanen, en niet een paar maar ontzettend veel. Ze lopen en zitten echt overal. Al snel kom ik ook tot de conclusie dat het erg goede klimmers zijn want er staat wel een hele bijzonder boom in het park. Het is niet groen van de bladeren maar groen van de leguanen die er in zitten. Ik ben stom verbaast mar geniet er ook enorm van, want als ik iets niet had verwacht dan is dit het wel.
Nou voor de rest kan ik stoppen met vertellen over wat een leuke stad Guayaquil is want ik kom nooit meer over dit verhaal heen.


Na een week besluiten we onze eigen weg op te gaan. We vertrekken wel samen naar Peru (de douane was zo aardig om me weer een visum van 6 maanden te geven) maar ik stap uit in Mancora. Dit is opnieuw een kustplaatsje maar dan in het noorden van Peru. Ook dit plaatsje is heel toeristisch maar ik voel me er gelijk thuis. Het stand is om de hoek, het plaatsje heeft 1 hoofdweg waar enorm veel restaurants aan te vinden zijn en andere winkeltjes. Ik ga me hier zeker vermaken, daar maak ik me geen zorgen over.
Voordat ik naar Peru vertrok heb ik me voorgenomen te gaan genieten en er alles proberen uit te halen. Dit is altijd mijn droom geweest en ik besef me dat het ook zo weer over is. Ik wil naar huis gaan met het gevoel dat ik er alles uitgehaald heb. En dus besluit ik hier iets te gaan doen want ik altijd al gewild heb. Ik ga navraag doen in 1 van de winkeltjes en al snel blijkt er veel meer mogelijk te zijn dan ik gedacht had. Ik zal wat verduidelijken, want hier schieten jullie niet zo heel veel mee op vrees ik. Ik wilde heel graag een duik gaan maken maar ik heb hier ook de mogelijkheid om mijn duikbrevet te gaan halen. Uhm, volgens mij heb ik nog niet zo heel lang geleden geschreven dat ik dat graag wilde. Mijn keuze is dan ook snel gemaakt en in een rap tempo ga ik aan de slag om alles op tijd af te krijgen. De theorie video`s worden gekeken, ik maak een zwembad duik voor alle oefeningen en daarna is het tijd voor het echte werk.

De volgende ochtend mocht ik de zee in en geloof me of niet, ik heb iets gezien waar iedereen jaloers op zou worden. Van een stijger af stappen met alle spullen aan was dat in ieder geval niet. Het zoute water, daar zou ik ook niet zo snel jaloers op worden. Nee, het is iets veel beters, iets veel stoerders, iets wat iedereen wil. Want wat ik gedaan heb is met zeeschildpadden gedoken! Niet van de kleintjes, maar echt van die grote schildpadden. Als ik dit schrijf voel ik me net een kind wat voor het eerst naar school is geweest. Nog een ding wat ik nooit meer vergeet. AAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH, ik ga nu steeds meer beseffen wat ik gedaan heb.

De dag erna mocht ik weer het water in maar hoe gelukkig is gister was, hoe beroerd ik me nu voel. Het weer is slecht en het water erg wild. Op een boot waren heb ik nooit erg gevonden maar ik ben genezen. Zeeziek zijn is echt geen pretje. Hoewel ik als laatste het water in zou gaan, lag ik er opeens als een van de eerste in. Om er maar voor de zorgen dat ik het vol zou houden. De eerste duik was zeker de moeite waard, er zater super mooie vissen beneden en het koraal was mooi. Wat ik zo bijzonder vind is dat elke vis sneller is dan jij bent, dat ik echt onhandig kluns ben in het water. Toch had ik gehoopt dat we verder hadden kunnen kijken, meer dieren hadden kunnen zien en vooral dat het water blauw was. Aan de andere kant, ik heb nu weer een nieuwe droom! Duiken in rustig, blauw water met heel veel vissen (en een dolfijn zou ook echt geen straf zijn om die te zien).
Mijn tweede duik doe ik echt niet graag over. Het water was zo ontzettend sterk dat ik niet eens vooruit kwam. Tijdens het doen van oefeningen moest ik vast gehouden worden om niet weg gevoerd te worden door de stroming. Ik was echt blij toen ik eenmaal boven was, hoewel ik het heerlijk vind om onder water te zijn.

Maar ik kan iedereen nu vertellen dat jullie kunnen vergeten dat ik mijn duikbrevet wil gaan halen, want IK HEB ER AL EENTJE!!!!!!!!!!!!!


En dan zit deze vakantie er helaas ook op. Aan al het mooie komt een eind en helaas ben ik weer terug in het koude en regenachtige Huancayo. Ik verlang terug naar de warmte, mijn korte broek en slippers en tegelijk ben ik blij weer terug te zijn in mijn stad. De stad waar ik zoveel plekken ken, waar ik mijn kerk heb, mijn huis en mijn nieuwe vrienden. Opeens besef ik ook dat het vanaf nu extra snel zal gaan omdat we in het jaar zitten waar er een eind aan dit alles gaat komen. En dat doet me beseffen dat ik er vooral nog meer van moet gaan genieten!