Kerst, kerst en nog eens kerst!

Kerst 2013 zal ik niet snel meer vergeten. En dat om verschillende redenen. De blije gezichten van alle kinderen te zien is geweldig, de cadeau´s die met veel plezier werden open gemaakt, het dansen met de clowns en ga zo maar door. Toch jammer dat er tijdens 1 van deze dagen een jongetje wilde uitproberen of blanke mensen net zo lekker smaken als mensen met zwart haar en een getinte huid. Het antwoord heb ik niet afgewacht zoals jullie hopelijk wel kunnen voorstellen.


Twee weken voor kerst, alle voorbereidingen zijn in volle gang. Hoewel, wat mij betreft lopen ze aardig achter op schema. Ik blijf me afvragen waarom alles hier op het laatste moment gebeurt. Want in de week dat we meer dan genoeg te doen hebben voor kerst, moet ons project eerst nog over worden verhuist worden naar onze nieuwe locatie. Dus wat het gevolg is dat wij ons de benen uit ons lijf rennen om alle uitnodigingen op tijd bij de kinderen af te leveren (wat overigens ook nog geen week van te voren word gedaan), cadeau´s gekocht moeten worden en daarna ingepakt, de ruimte moet versierd worden en ik kan nog 100 andere dingen verzinnen. Maar de tijd vliegt voorbij en voor ik het weet zit er weer een week om en kunnen we beginnen aan de week van alle kerstfeesten.


Dinsdag 17 december,
En dan breekt de eerste kerst dag aan. Op de uitnodiging is geschreven dat het op 9 uur begint maar het begint officieel om 10 uur. Ik zal je een geheimpje vertellen, dit word alleen gedaan omdat het anders pas om 11 uur zou starten. Niet doorvertellen hoor, anders werkt dit trucje niet meer.
Om iets over tienen begint het feestje en terwijl ik in afwachting ben van een clown word er ondertussen gedanst met de kinderen en spelletjes gespeeld, er word warme chocolademelk en paneton (speciaal brood met stukken fruit erin, erg lekker kan ik uit eigen ervaring zeggen!) uitgedeeld. En tussendoor ga ik toch maar eens vragen waar de clown blijft. Het volgende verhaal heeft me ontzettend boos gemaakt, want de clown gaat namelijk niet meer komen. En dat omdat deze clown de vorige avond erg laat heeft afgebeld met de mededelingen dat ze de volgende dag geen tijd heeft. Ik vraag me dan echt af, waar haal je het lef vandaan om dit op het laatste moment door te geven want wij kunnen helemaal niks meer regelen op dat tijdstip. En daarnaast laat je ons niet barsten maar vooral de kinderen die het zo ontzettend verdienen om een onbezorgde ochtend te hebben.
Sorrie, het is kerst dus ik zal me verder inhouden. We gaan verder met het feest en alle kinderen krijgen een tasje met daarin een kerstboom gevuld met snoep, een t-shirt van het project (ik heb er inmiddels ook eentje :)) en een cadeau`s wat wisselt per kind. Ik probeer foto`s te maken van de blije gezichten maar door de drukte valt het niet mee. De ochtend is wat mij betreft veel te snel voorbij maar gelukkig zie ik ze donderdag nog een keertje. Want ik hou van alle blije gezichten.


Woensdag 18 december,
Hoe ga ik deze dag of vooral avond eens goed beschrijven? Het is jammer dat ik geen filmpjes kan plaatsen onder mijn verhaal, dat had namelijk zoveel beter deze avond kunnen uitdrukken. Maar helaas, jullie zullen het opnieuw met mijn woorden moeten doen. Laat ik eerst maar eens beginnen wat dit voor een avond is. Deze avond is speciaal voor ons (ons is misschien een wat vaag begrip maar vandaag bedoel ik met ons, het personeel van Tikani). Ik had stiekem al het een en ander vernomen en met de hoop dat de plannen toch zouden wijzigen begon de avond. En tot mijn grote spijt begon de avond met waar ik nog zo voor had gehoopt dat het niet door zou gaan, karaoke!
Ik heb me werkelijk kapot gelachen, de meest geweldige vertolkingen kwamen er langs, er werd gedanst en gejuigt voor elk nummer. Ook ik ontkwam er niet aan maar hoefde het gelukkig niet alleen te doen. Samen met Indira hebben we echt de meest verschrikkelijke vertolking van Triller gedaan. Erger dan dit kon echt niet dus het filmpje blijft vooral goed opgeborgen (sorrie alvast). Daarna werden er nog meer spelletjes gespeeld, er werd nog veel meer gezongen, heerlijk gegeten, tot mijn grote verdriet afscheid genomen van een aantal hele lieve collega`s, kerstpakketen uitgedeeld en zoveel meer. Dit was zo`n avond waar je bij had moeten zijn om het echt allemaal te kunnen begrijpen.


Donderdag 19 december,
Speciaal voor speciale kinderen is er bij Plaza Vea (een grote supermarkt) een feest georganiseerd met chocolademelk, panteton en daarna mogen ze naar de film. Ik zag in mijn hoofd het helemaal voor me, het zou druk worden met kinderen helpen bij het eten en drinken en tijdens de film ze helpen als ze naar het toilet moeten. Maar ik ben wel wat gewend dus dat zou moeten lukken.
Maar ik was 1 ding vergeten…., het loopt hier nooit zoals het voordien gezegt is. Het begon anderhalf uur later dan gepland, ja je leest het goed, anderhalf uur! Daarnaast bleken er heel veel “gewone” kinderen te zijn uitgenodigd. Ik ga jullie niet per minuut uitleggen wat er gebeurd is, dat zal ik jullie besparen maar ik heb de benen uit mijn lijf gelopen en soms ook gerend. Kinderen die er van door gingen om de clown die ontzettend intressant was maar wel aan de andere kant van de ruimte stond, kinderen die naar het toilet moeten en kinderen die naar hun mamma toe willen omdat ze ze heel erg missen.
En toch, hoe moe ik ook ben als ik dit schrijf, ik had het voor geen goud willen missen. Want elk gezicht is voor mij zo belangrijk. Ze zien glimmen van het zien van een clown, het feit dat ze kunnen dansen en even uit hun dak kunnen gaan, dat ze een prachtig cadeau krijgen wat met alle plezier word uitgepakt. Op dat soort momenten vergeet ik mijn vermoeidheid, mijn pijne benen, het feit dat het zo laat begon. Hier werk ik voor, voor deze prachtige, blije gezichten!



Weken geleden probeerde ik al wat informatie te achter halen over kerst want ik wilde wel eens weten hoe dat er hier aan toe ging. Wat ik vooral begreep is dat ze aan een soort lootje trekken doen en een cadeau kopen voor die persoon. Nou dat kan ik ook en naarmate kerst steeds dichterbij kwam, ging ik steeds vaker vragen wanneer we dan een papiertje met naam zouden krijgen. Maar dat zou komen, een paar dagen van te voren. Die paar dagen van te voren gingen we niet meer halen want inmiddels is het 24 december en dat is hier nou juist de avond waarin samen gegeten word en cadeau`s worden uitgedeeld. Dus wij liepen die morgen samen met heel Huancayo cadeau`s uit te zoeken. Erg gezellig allemaal zoveel mensen bij elkaar maar mijn voorkeer heeft toch wat meer tijd willen hebben.
De rest van de dag heb ik lekker rustig aan gedaan, gelezen, tv gekeken (ze hebben hier ook home alone!), proberen te slapen want met het vooruitzicht dat ik pas om 2 uur `s nachts of nog later mijn bed zou zien had ik daar behoefte aan. Natuurlijk lukt slapen voor geen meter als er elke minuut een enorme knal te horen is van al het vuurwerk wat word afgestoken. Om 12 uur word er geproots, elkaar omhelst, de cadeau`s worden uitgedeeld die onder de kerstboom lagen, iedereen krijgt een bord met varkensvlees of kip, rijst, aardappels en appelmoes op zijn schoot. Ik mocht het gelukkig doen zonder de aardappels want om half 1 heb ik daar toch niet meer zoveel behoefte aan (hoewel, heb ik er eigenlijk ooit wel eens behoefte aan?). Tegen 3 uur lig ik eindelijk heerlijk op mijn bed om heerlijk in dromenland te belanden. De kerst is weer een nieuwe ervaring om toe te voegen aan mijn lijstje!